Anderhalf jaar niet geblogd, interesse was verschoven naar een nieuwe episode in mijn leven.
De lange tijd dat ik alleen was (ruim 20 jaar) met 5 katten om me heen die één voor één rondom mij wegvielen, heeft plaats gemaakt voor een lieve man.
De zwarte poes die als laatste is heengegaan, hebben wij samen weggebracht.
Je zou bijna zeggen dat zij heeft gewacht (ze is ruim 17 jaar geworden) tot ik nieuw gezelschap kreeg. De laatste maanden van 2015 hebben we met z'n drietjes mogen beleven.
Totdat het met poes niet meer ging. Ze had een tumor in haar kaak die zeer kwaadaardig was.
In samenspraak met de dierenarts hebben we het juiste tijdstip van inslapen weten te bepalen.
Best lastig nog. Je wilt het niet te vroeg doen, maar ook zeker niet te laat.
Volgens ons hebben we het precies goed gedaan. Op 3 december 2015 is ze ingeslapen.
Ze rust in vrede.
Wat een gemis, dat wel. Het werd stil in huis. Ondanks dat ik nieuwe liefde om me heen had, was ik toch vaak verdrietig. Het was voor mij ook een afsluitende periode en dat maakte het moeilijk.
Maar gelukkig hebben mijn vriend en ik het samen beleefd.
We zijn ons lieve meisje nog niet vergeten. Ik denk nog vaak aan haar.
Toch bleef het gevoel van 'stil in huis' bestaan. Geen katten meer om ons heen.
Daarom toch besloten in het voorjaar voor nieuwe katjes te gaan.
Het zijn 2 katertjes geworden uit 1 nestje. Een rode en een rood/witte, die de boel hier in huis aardig op z'n kop zetten. Veel kapotgevallen vazen, potten, beelden, etc. zijn waar mogelijk gerepareerd en opgelapt met een nieuw verfje. Dat is nou eenmaal zo in het begin, er gaat van alles kapot en dat weet je. Stil in huis is het dus absoluut niet meer.
De boevemannen zijn intussen al gecastreerd en gechipt.
Het is gezellig zo, met z'n vieren in huis. Alles voelt compleet en ik ben er blij mee.
woensdag 30 november 2016
dinsdag 14 april 2015
Truth About Vaping - Episode 1 "Why They Hate Us"
Dit zegt genoeg. De wereldwijde hetze tegen de e-sigaretten.
maandag 8 september 2014
E-sigaretten en de uitstoot van metalen
Dit stuk las ik vandaag op EcigaretteReviewed.com
New study investigates emissions of metals and toxic chemicals from e-cigs and tobacco cigs.
Dit is een interessant, alleszeggend stukje, wat ik er even uitgepikt en vertaald heb.
Over de metalen zoals: nikkel, zilver, zink en chroom die in sigaretten en e-sigaretten voorkomen, schrijft de media al te graag dat 'e-sigaretgebruikers aan vier keer zoveel nikkel blootgesteld worden dan sigarettenrokers'. En ze benoemen een aantal andere giftige metalen die aanwezig zijn. Maar ze vermelden niet dat het om geringe hoeveelheden gaat. Zo lijkt het alsof e-sigaretten een risico voor de gezondheid zijn. Het tegenargument is het simpele feit dat nikkel, zilver, zink en chroom niet de enige stofjes zijn waar je je zorgen over zou moeten maken bij het roken.
Zelfs al zouden deze stoffen in grotere hoeveelheden in de e-sigaretten zitten, dan zouden de e-sigaretten nog steeds een enorm potentieel zijn voor schadebeperking (harm reduction).
Er zitten meer dan 4.000 chemische stoffen in sigarettenrook, met ongeveer 70 daarvan carcinogeen.
Lood en cadmium zijn twee voorbeelden van zeer giftige metalen die in sigarettenrook zitten, in veel grotere hoeveelheden dan in e-sigaretten.
Maar let op.
Farmaceutische geneesmiddelen bevatten toelaatbare grenzen voor metalen onzuiverheden.
Als de hoeveelheden die in e-sigaretten zitten, in inhaleerbare medicijnen zouden zitten, zou het geen punt van discussie zijn.
Bijv. bij een (dun) persoon van 50kg is 1,5 microgram (dat is 1,500 ng) nikkel toegestaan in inhaleerbare medicijnen, volgens de USP grenzen.
In deze studie bij voortdurend gebruik van de e-sigaret wordt slechts 130,5 ng per uur uitgestoten.
Dat betekent dat je met deze uitstoot 11 en een half uur zou kunnen dampen om de dagelijkse limiet te benaderen. Gebaseerd op 1,3 ml verbruik per uur.
Op basis van deze berekening zou je 15 ml e-vloeistof per dag moeten dampen om de toegestane limiet voor nikkel in medicijnen te benaderen.
Voor chroom mag dezelfde dunne persoon worden blootgesteld aan 25 microgram per dag (25,000 ng) als onzuiverheden in een inhaleerbaar geneesmiddel. Vergeleken met slechts 28,1 ng (ongeveer 900 keer minder) per uur gemeten met dampen.
Deze metingen werden genomen na de uitademing, dus dit kan variëren, afhankelijk van hoeveel wordt geabsorbeerd door de gebruiker, maar er is zo opmerkelijk veel verschil dat het duidelijk is dat het niet iets is om je zorgen over te maken, zowel voor de damper als de omstanders.
Dit zet alles in het juiste perspectief. E-roken vermindert zonder twijfel de schade aanzienlijk t.o.v. roken.
Ja, er zitten sporen van metalen in e-sigaret damp, maar deze zijn ook te vinden in soortgelijke hoeveelheden in farmaceutische producten, en nee, ze zijn echt niet iets om je zorgen over te maken voor zowel de damper als de omstander.
Zoals ik al zei: de bewijzen stapelen zich op en de politiek kán en mág er niet omheen.
Amen.
New study investigates emissions of metals and toxic chemicals from e-cigs and tobacco cigs.
Er is veel commotie rondom de e-sigaret en hoe slecht of dat het wel is voor de gezondheid. Tenminste, dat willen de WHO en diverse politieke partijen, en dus de pers, je doen geloven.
Gelukkig voor ons 'dampers' worden er veel studies rondom de e-sigaret gedaan om het tegendeel te bewijzen.
Waarom de e-sigaret zo negatief in het nieuws komt is puur om winstbejag, wat voortvloeit uit de tabaksindustrie. De Pharmacie heeft ook absoluut geen baat bij e-rokers.
In de eerste plaats komt de Staat veel accijnsinkomsten tekort, en in de tweede plaats is het slecht voor de economie. Immers, als elke rokende burger stopt met roken en gezonder (en ouder) wordt, stijgen de kosten voor de pensioenen en (hoe kan het ook anders) dalen de accijnsinkomsten.
De Pharmacie lijdt verlies door de dalende inkomsten; nicotinepleisters en Champix-pillen vinden geen aftrek meer, plus alle andere medicijnen om o.a. kankerpatiënten te behandelen.
Dus... kom op, alles moet negatief in de nieuwsbladen, want o als iedereen toch stopt met roken en overstapt op de e-sigaret...
Ik lees dus veel over de e-sigaret en de eventuele risico's voor de gezondheid. Ook de gezondheid van de mee-dampers. Want ja, alle e-rokers (dampers) denken minder ongezond bezig te zijn, en we willen uiteraard wel bewijzen zien, want we laten ons niet zomaar iets op de mouw spelden. Die bewijzen stapelen zich langzamerhand op.
Zo hier de uitkomst van de studie rondom de uitstoot van de metalen en giftige stoffen van de e-sigaret, als tegenargument voor 'mee-roken oftewel mee-dampen'. De giftige stoffen waaraan de omstanders (niet) worden blootgesteld.
Dit is een interessant, alleszeggend stukje, wat ik er even uitgepikt en vertaald heb.
Over de metalen zoals: nikkel, zilver, zink en chroom die in sigaretten en e-sigaretten voorkomen, schrijft de media al te graag dat 'e-sigaretgebruikers aan vier keer zoveel nikkel blootgesteld worden dan sigarettenrokers'. En ze benoemen een aantal andere giftige metalen die aanwezig zijn. Maar ze vermelden niet dat het om geringe hoeveelheden gaat. Zo lijkt het alsof e-sigaretten een risico voor de gezondheid zijn. Het tegenargument is het simpele feit dat nikkel, zilver, zink en chroom niet de enige stofjes zijn waar je je zorgen over zou moeten maken bij het roken.
Zelfs al zouden deze stoffen in grotere hoeveelheden in de e-sigaretten zitten, dan zouden de e-sigaretten nog steeds een enorm potentieel zijn voor schadebeperking (harm reduction).
Er zitten meer dan 4.000 chemische stoffen in sigarettenrook, met ongeveer 70 daarvan carcinogeen.
Lood en cadmium zijn twee voorbeelden van zeer giftige metalen die in sigarettenrook zitten, in veel grotere hoeveelheden dan in e-sigaretten.
Maar let op.
Farmaceutische geneesmiddelen bevatten toelaatbare grenzen voor metalen onzuiverheden.
Als de hoeveelheden die in e-sigaretten zitten, in inhaleerbare medicijnen zouden zitten, zou het geen punt van discussie zijn.
Bijv. bij een (dun) persoon van 50kg is 1,5 microgram (dat is 1,500 ng) nikkel toegestaan in inhaleerbare medicijnen, volgens de USP grenzen.
In deze studie bij voortdurend gebruik van de e-sigaret wordt slechts 130,5 ng per uur uitgestoten.
Dat betekent dat je met deze uitstoot 11 en een half uur zou kunnen dampen om de dagelijkse limiet te benaderen. Gebaseerd op 1,3 ml verbruik per uur.
Op basis van deze berekening zou je 15 ml e-vloeistof per dag moeten dampen om de toegestane limiet voor nikkel in medicijnen te benaderen.
Voor chroom mag dezelfde dunne persoon worden blootgesteld aan 25 microgram per dag (25,000 ng) als onzuiverheden in een inhaleerbaar geneesmiddel. Vergeleken met slechts 28,1 ng (ongeveer 900 keer minder) per uur gemeten met dampen.
Deze metingen werden genomen na de uitademing, dus dit kan variëren, afhankelijk van hoeveel wordt geabsorbeerd door de gebruiker, maar er is zo opmerkelijk veel verschil dat het duidelijk is dat het niet iets is om je zorgen over te maken, zowel voor de damper als de omstanders.
Dit zet alles in het juiste perspectief. E-roken vermindert zonder twijfel de schade aanzienlijk t.o.v. roken.
Ja, er zitten sporen van metalen in e-sigaret damp, maar deze zijn ook te vinden in soortgelijke hoeveelheden in farmaceutische producten, en nee, ze zijn echt niet iets om je zorgen over te maken voor zowel de damper als de omstander.
Zoals ik al zei: de bewijzen stapelen zich op en de politiek kán en mág er niet omheen.
Amen.
woensdag 26 februari 2014
Stemming in het Euro Parlement - TPD art.18
Vandaag is/was de dag waarop de dampers hadden gehoopt dat artikel 18 van de TPD (Tobacco Products Directive) zou worden gesplitst.
In de TPD staan de regels en wetgeving voor tabak, maar ook voor de e-sigaret.
Aangezien er in een e-sigaret geen tabak zit, kan en mag het niet onder de tabakswet vallen.
Dus: splits het af en stem er afzonderlijk over.
Daar is hard voor gevochten door de dampers en Acvoda, om de splitsing voor elkaar te krijgen.
Helaas is vandaag vóór artikel 18 gestemd.
Kort door de bocht is er dit aan de hand:
Zoals de meesten weten wordt er steeds minder gerookt. Mensen die cold turky stoppen, en mensen die door het gebruik van de e-sigaret van de tabak af kunnen blijven.
De mindere verkoopcijfers van tabak worden inmiddels duidelijk zichtbaar.
Was er gisteren niet in het nieuws te lezen dat er vorig jaar (2013) 32 miljoen euro minder aan tabaksaccijnzen bij de Staat is binnengekomen?
Juist.
En daar gaat het om.
Het is niet alleen de Staat die geld misloopt, het is ook de tabaksindustrie (Big Tobacco) die haar omzet ziet dalen.
Alhoewel ze steeds meer tabak verkopen in de ontwikkelingslanden maar wel veel minder in de Westerse landen. De e-sigaret begon een té grote concurrent te worden.
Big Tobacco probeert nu haar inkomsten veilig te stellen door zich in de wereld van de e-sigaret te storten.
Maar wat heeft de Staat daar aan?
Wel, het is alleen mogelijk accijnzen te heffen op een artikel waarop 1 bedrijf monopolie heeft. Zoals nu dus met tabak gebeurt; Big T heeft het alleenrecht om tabaksartikelen te mogen verkopen.
Daar wil de regering dus heen. De (tabaks)accijnzen moeten ergens vandaan komen.
Big T komt intussen met diverse bedrijfjes op de markt met een nieuwe e-sigaret.
Duhhh! Nieuw? Zij komen met die ondingen van zes jaar geleden, die allang de revue gepasseerd zijn.
Van die look-a-likes met filters waarin de vloeistof zit. Al of niet met nicotine. Van die leuke sigaretjes waarvan de batterij na 1 uurtje dampen al leeg is, en het beloofde aantal trekjes wat eruit gehaald kan worden, bij lange na niet aan de orde is, die niet na te vullen zijn. Men moet telkens weer de dure bijbehorende cartridges (filters) kopen. De zogenaamde wegwerpers.
Kortom: dat tijdperk is de ware damper al lang en breed gepasseerd.
Gelukkig zijn er nieuwe systemen te koop die het veel beter doen.
Maar daar wil Big T niet aan. En wel hierom:
De e-sigaret moet gereguleerd worden in een wet. De navulbare systemen zijn zo divers dat dat niet overzichtelijk is. Daarbij is het percentage nicotine niet te zien. (Men wil in de TPD een max. van 20mg per eenheid reguleren.)
Dat gaat dus niet lukken en laat het nou wél met de antieke look-a-likes met cartridges kunnen.
Je voelt 'm al. Alleen de e-sigaret die Big T levert, is straks nog toegestaan.
Big T koopt zich overal in, start bedrijfjes onder andere namen, en heeft over een poosje het alleenrecht.
Kassa!
Dan kan de regering eindelijk weer accijns gaan heffen.
Big P (Big Pharma) vaart er ook wel bij, want er zullen door dit besluit minder rokers overstappen op de e-sigaret om de doodeenvoudige reden dat ze geen voldoening geven, en er dus gelukkig nog velen ziek worden en kanker krijgen zodat Big P nodig blijft voor hun medicatie. Al was het alleen maar voor de nicotinepleisters (die een roker in de meeste gevallen niet van de tabak af kunnen houden op de lange termijn).
En zo wordt een win-win situatie gecreëerd voor Big T, Big P en de Staat.
Pakjes sigaretten met minder dan 20 stuks mogen niet meer verkocht worden; e-sigaretten met meer dan 20mg nicotine mogen ook niet meer. Hoe tegenstrijdig.
Wat er feitelijk gebeurt is dat de grootste concurrent van Big T door de EU aan hen wordt terug geschonken.
De lidstaten hebben twee jaar de tijd om de EU-richtlijn in wetgeving om te zetten.
Evenzo verontrustend is het idee dat Big T het verslavende amoniak aan de e-sig-cartridges kan gaan toevoegen.
Dat is in tabak ook toegevoegd, zodat men trouw de sigaretten blijft kopen. Amoniak is één van de verslavende stoffen in tabak. En Joost mag weten wat ze er zoal meer bij in knikkeren.
Dat is een van de grote zorgen onder dampers.
Maar goed, zoals ik al heb gelezen: it ain't over till the fat lady sings. De fat lady zal een rechtbank zijn, en die zingt meestal de taal van de volksgezondheid.
Want wat de EU hier doet is regelrechte massamoord met als motief geld.
dinsdag 24 december 2013
Actiecomité voor dampers, kortweg Acvoda
In oktober is dit comité opgericht en daar vind je alle informatie rondom de e-sigaret en alles wat er momenteel speelt.
Ik heb een link toegevoegd in de menukolom.
Ik heb een link toegevoegd in de menukolom.
vrijdag 30 augustus 2013
Vreemde taal...
Een verkorte en bewerkte weergave uit de
Esperanto-grammatica Tra La Labirinto van Faulhaber
"... het meervoud van slot dat is sloten, maar toch is het meervoud van pot geenszins poten.
Evenzo zegt men: één vat en twee vaten, maar nooit zal men zeggen:
één kat en twee katen."
Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog. Dus zegt u misschien ook van wiegen ik woog?
Nee, pardon. Want ik woog is afkomstig van wegen. Maar...
is nu ik voog een vervoeging van vegen?
En dan vervoegt men het woord zoeken als ik zocht, en dus hoort bij vloeken misschien ook ik vlocht?
Alweer mis, want dit is afkomstig van vlechten, maar ik hocht is geen juiste vervoeging van hechten.
Bij roepen hoort: riep, maar bij snoepen geen sniep.
Bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep;
en evenmin hoort er bij slopen sliep, want dit is afkomstig van 't schone woord slapen.
Maar zet nu weer niet ik riep bij 't woord rapen, want dat komt van roepen;
en u ziet terstond, zo draaien we vrolijk in een cirkeltje rond.
Van raden komt ried, maar van baden geen bied. Dit komt van bieden (ik hoop dat u het ziet).
Daarvoor gebruikt u bood, maar voor wieden geen wood. U ziet de verwarring is akelig groot!
Nog talloze voorbeelden kan ik u geven, want gaf hoort bij geven, maar laf niet bij leven!
Men spreekt van: wij drinken, wij hebben gedronken, maar niet van:
wij hinken, we hebben gehonken!
Het is: ik eet en ik at, maar niet: ik weet en ik wat, maar ik weet en ik wist, zo vervoegt men dat.
Maar schrijft u niet bij vergeten vergist!
Dat is een vergissing! Ja, moeilijk is't!
Het volgend geval is bijna te bont. Bij slaan hoort ik sloeg, niet ik sling of ik slond.
Bij gaan hoort ik ging, niet ik gong of ik gond. Bij staan niet ik stoeg of ik sting, maar ik stond!
Zo kan ik wel doorgaan tot volgende week, maar dierbare lezer, ik maak u van streek,
met al deze onzin, die toch gewis...
puur Nederlands van oorsprong is!
Esperanto-grammatica Tra La Labirinto van Faulhaber
"... het meervoud van slot dat is sloten, maar toch is het meervoud van pot geenszins poten.
Evenzo zegt men: één vat en twee vaten, maar nooit zal men zeggen:
één kat en twee katen."
Wie gisteren ging vliegen, zegt heden ik vloog. Dus zegt u misschien ook van wiegen ik woog?
Nee, pardon. Want ik woog is afkomstig van wegen. Maar...
is nu ik voog een vervoeging van vegen?
En dan vervoegt men het woord zoeken als ik zocht, en dus hoort bij vloeken misschien ook ik vlocht?
Alweer mis, want dit is afkomstig van vlechten, maar ik hocht is geen juiste vervoeging van hechten.
Bij roepen hoort: riep, maar bij snoepen geen sniep.
Bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep;
en evenmin hoort er bij slopen sliep, want dit is afkomstig van 't schone woord slapen.
Maar zet nu weer niet ik riep bij 't woord rapen, want dat komt van roepen;
en u ziet terstond, zo draaien we vrolijk in een cirkeltje rond.
Van raden komt ried, maar van baden geen bied. Dit komt van bieden (ik hoop dat u het ziet).
Daarvoor gebruikt u bood, maar voor wieden geen wood. U ziet de verwarring is akelig groot!
Nog talloze voorbeelden kan ik u geven, want gaf hoort bij geven, maar laf niet bij leven!
Men spreekt van: wij drinken, wij hebben gedronken, maar niet van:
wij hinken, we hebben gehonken!
Het is: ik eet en ik at, maar niet: ik weet en ik wat, maar ik weet en ik wist, zo vervoegt men dat.
Maar schrijft u niet bij vergeten vergist!
Dat is een vergissing! Ja, moeilijk is't!
Het volgend geval is bijna te bont. Bij slaan hoort ik sloeg, niet ik sling of ik slond.
Bij gaan hoort ik ging, niet ik gong of ik gond. Bij staan niet ik stoeg of ik sting, maar ik stond!
Zo kan ik wel doorgaan tot volgende week, maar dierbare lezer, ik maak u van streek,
met al deze onzin, die toch gewis...
puur Nederlands van oorsprong is!
vrijdag 9 augustus 2013
Als je het roken beu bent...
... en je het maar niet kunt laten, probeer dan de minder ongezonde vervanger: de elektrische sigaret.
Een goed alternatief waarmee je alleen -indien gewenst- de nicotine nog binnen krijgt.
Alle ziekmakende stoffen van de tabak zijn niet aanwezig. Dus geen teer, geen koolmonoxide, geen ammoniak, enz.
Maar wel heerlijk genieten en nog met een lekker smaakje ook. Chocola, koffie, fruit, mint, tiramisu, caramel, amaretto, verzin het maar. Het is net snoepen zo lekker.
Al wat de dampvloeistof bevat is: Propyleen Glycol, smaakstof en -indien gewenst- nicotine. Het voelt als roken en is veel lekkerder. Geen stank meer en geen mee-rokers meer.
Lekker op je gemak "dampen".
Wil je meer weten, kijk op het dampforum waar je alle informatie vindt. Je leest de ervaringen van de mensen, informatie over nieuwe producten, waar je het kunt kopen bij door het forum gescreende winkels.
Het forum groeit met de dag, want steeds meer mensen willen blijkbaar een alternatief voor de sigaret. En die is er. De e-sigaret. Het is nog nooit zo makkelijk geweest om de brandpeuken links te laten liggen.
Een goed alternatief waarmee je alleen -indien gewenst- de nicotine nog binnen krijgt.
Alle ziekmakende stoffen van de tabak zijn niet aanwezig. Dus geen teer, geen koolmonoxide, geen ammoniak, enz.
Maar wel heerlijk genieten en nog met een lekker smaakje ook. Chocola, koffie, fruit, mint, tiramisu, caramel, amaretto, verzin het maar. Het is net snoepen zo lekker.
Al wat de dampvloeistof bevat is: Propyleen Glycol, smaakstof en -indien gewenst- nicotine. Het voelt als roken en is veel lekkerder. Geen stank meer en geen mee-rokers meer.
Lekker op je gemak "dampen".
Wil je meer weten, kijk op het dampforum waar je alle informatie vindt. Je leest de ervaringen van de mensen, informatie over nieuwe producten, waar je het kunt kopen bij door het forum gescreende winkels.
Het forum groeit met de dag, want steeds meer mensen willen blijkbaar een alternatief voor de sigaret. En die is er. De e-sigaret. Het is nog nooit zo makkelijk geweest om de brandpeuken links te laten liggen.
Ik heb altijd gezegd "ik stop niet met roken" - "ze mogen me alles afnemen behalve m'n peukie", maar dit is zo'n goed alternatief dat ik vanzelf met de sigaretten gestopt ben. Heb er geen behoefte meer aan. Het is nu bijna 8 maanden geleden dat ik voor het laatst gerookt heb.
Een toverstokje? Je zou het bijna zeggen. Want als ik het kan, kan iedereen het.
zaterdag 13 april 2013
Zijn taak zit er op
Vandaag had mijn kat Timo een kans om verder te herstellen van z'n tia, maar het werd er niet beter op.
Hij liep wel vaker wat rechter, maar telkens als hij van het punt waar hij was weer verder wilde, ging hij weer linksom rondjes draaien. Zag nog steeds niks, hoorde nog steeds niks...
Ging vaak onder het bed liggen, waar hij nooit lag. Spinde haast niet meer als ik 'm aaide. Het leek ook net alsof hij niet zo warm meer aanvoelde, of ik moet het me verbeelden, maar ik zag als het ware het leven uit hem wegtrekken. Nee, dit was geen leven voor hem.
Als ik goed naar de kat en z'n karakter kijk, was hij altijd een gezelschapsdier. Hij kon slecht alleen zijn. Was een allemansvriendje en begaf zich zelfs tussen de 20 zwerfkatten die achter mijn vorige flat liepen. Iemand gaf ze altijd eten en dat vond meneer ook wel wat, kipfilet. Hij ging er gewoon tussen lopen alsof hij zelf een zwerfkat was. Eten was dan ook z'n grootste hobby.
Als er hier mensen over de vloer waren, was hij er altijd bij. Helemaal leuk! Als er een monteur in huis was, moest ik m'n kat altijd daarbij weghalen, want dan liep hij in de weg. Reuze interessant vond ie het allemaal.
En nu... nu was hij alleen... hoorde ons niet meer, andere poes en mij, kon niet meer naar buiten kijken naar alles wat bewoog. Wat moet dat een eenzame ellende zijn voor een kat die altijd van contact genoot.
Nee, dit wilde hij duidelijk niet. En dat werd me vandaag meer en meer duidelijk. Ik heb goed naar hem gekeken, uiteraard vaak geaaid en geknuffeld, en telkens als ik dan weer bij hem wegliep om iets anders te gaan doen, had ik steeds het gevoel dat ik hem in de steek liet. Dat ik hem daar maar liet liggen.
Nee, dit kon echt niet langer.
Vanavond rond half 8 heb ik 'm in laten slapen.
Hij was ook zo weg, alsof het 'goed' was. Hij was compleet op.
Zijn taak zit er op.
Hij was de kat met gevoelige luchtwegen waardoor ik het roken in huis liet. Ik ben elektronisch gaan roken in huis, omdat ik hoopte dat dat zou helpen. Hij hoestte gewoon door, dus had iets van bronchitis of astma van zichzelf. De laatste paar jaar kreeg hij ook een pufje.
Door het 'dampen' of elektronisch roken, ben ik sinds 4 maanden van de sigaretten af.
Dat is onmiskenbaar zijn taak geweest in mijn leven. Mij van het roken af helpen.
Het is 'm gelukt! En nu mag hij rusten.
Ik ben dankbaar dat ik 16 en een half jaar met hem heb mogen doorbrengen.
Rust zacht lieverd. Ik zal je nooit vergeten.
Hij liep wel vaker wat rechter, maar telkens als hij van het punt waar hij was weer verder wilde, ging hij weer linksom rondjes draaien. Zag nog steeds niks, hoorde nog steeds niks...
Ging vaak onder het bed liggen, waar hij nooit lag. Spinde haast niet meer als ik 'm aaide. Het leek ook net alsof hij niet zo warm meer aanvoelde, of ik moet het me verbeelden, maar ik zag als het ware het leven uit hem wegtrekken. Nee, dit was geen leven voor hem.
Als ik goed naar de kat en z'n karakter kijk, was hij altijd een gezelschapsdier. Hij kon slecht alleen zijn. Was een allemansvriendje en begaf zich zelfs tussen de 20 zwerfkatten die achter mijn vorige flat liepen. Iemand gaf ze altijd eten en dat vond meneer ook wel wat, kipfilet. Hij ging er gewoon tussen lopen alsof hij zelf een zwerfkat was. Eten was dan ook z'n grootste hobby.
Als er hier mensen over de vloer waren, was hij er altijd bij. Helemaal leuk! Als er een monteur in huis was, moest ik m'n kat altijd daarbij weghalen, want dan liep hij in de weg. Reuze interessant vond ie het allemaal.
En nu... nu was hij alleen... hoorde ons niet meer, andere poes en mij, kon niet meer naar buiten kijken naar alles wat bewoog. Wat moet dat een eenzame ellende zijn voor een kat die altijd van contact genoot.
Nee, dit wilde hij duidelijk niet. En dat werd me vandaag meer en meer duidelijk. Ik heb goed naar hem gekeken, uiteraard vaak geaaid en geknuffeld, en telkens als ik dan weer bij hem wegliep om iets anders te gaan doen, had ik steeds het gevoel dat ik hem in de steek liet. Dat ik hem daar maar liet liggen.
Nee, dit kon echt niet langer.
Vanavond rond half 8 heb ik 'm in laten slapen.
Hij was ook zo weg, alsof het 'goed' was. Hij was compleet op.
Zijn taak zit er op.
Hij was de kat met gevoelige luchtwegen waardoor ik het roken in huis liet. Ik ben elektronisch gaan roken in huis, omdat ik hoopte dat dat zou helpen. Hij hoestte gewoon door, dus had iets van bronchitis of astma van zichzelf. De laatste paar jaar kreeg hij ook een pufje.
Door het 'dampen' of elektronisch roken, ben ik sinds 4 maanden van de sigaretten af.
Dat is onmiskenbaar zijn taak geweest in mijn leven. Mij van het roken af helpen.
Het is 'm gelukt! En nu mag hij rusten.
Ik ben dankbaar dat ik 16 en een half jaar met hem heb mogen doorbrengen.
Rust zacht lieverd. Ik zal je nooit vergeten.
vrijdag 12 april 2013
Dilemma
Half december vorig jaar kreeg mijn oudste kat Timo een kleine tia. Hij wilde 's middags op de bank springen maar donderde zo weer terug op de grond. Ik keek 'm aan... wat is dat nou? Hij keek mij aan...
Hij liep een stukje en hij leek zo dronken als wat. Zijn achterkant wilde niet mee en hij viel steeds.
Direct dierenarts gebeld, kon diezelfde middag meteen terecht.
Zijn reflexen waren goed. Conclusie: waarschijnlijk een tia en bij de meeste katten zagen ze binnen 48 uur verbetering. Dus het beestje de tijd gegeven en hij knapte zienderogen diezelfde avond al weer op. Hij liep rechter, viel niet meer zo vaak om en de volgende dag sprong hij alweer op de bank.
Pfjieeeeuw. Dat hadden we maar gehad. Hij was toen ruim 16 jaar.
In de regel zou dit volgens de dierenarts bij katten vaak maar 1x voorkomen.
Gisteren, donderdagavond, rond 20.00 uur, kwam hij luidkeels mauwend vanuit de slaapkamer (hij ligt vaak op mijn bed) de woonkamer in, en hij bleef zitten en bleef achterom kijken, richting slaapkamer.
Ik dacht wa's dat dan? Het bleek dat hij helemaal nergens naar keek, maar z'n kop wilde maar linksom gedraaid blijven. Want toen hij ging lopen zag ik hoe laat het was. Hij liep weer zo dronken en bleef rondjes linksom lopen. Toen een klein stukje rechtdoor, om vervolgens overal zo'n beetje tegenaan te lopen.
Hij wist niet waar hij heen moest.
Ik riep hem en ging naar hem toe om te aaien, maar hij reageerde in eerste instantie niet. Pas toen ik 'm kon aaien en vasthouden had ik enig idee van herkenning.
Heb hem goed in de gaten gehouden en hij bleek ook niks te kunnen zien. Met mijn handen voor zijn ogen langs, daar reageerde hij niet op. Als ik floot, wat ik vroeger altijd deed als ik ze binnen wilde fluiten voor het eten, reageerde hij ook niet. Oeps. Dit is ernstig. Hij hoort niks, hij ziet niks...
Het spoednummer van de dierenartsen maar gebeld om te vragen hoe of wat.
Natuurlijk was het weer een dierenarts 15km verderop die dienst had, maar goed.
Ik kreeg een dame aan de lijn, vertelde wat er was, en ze zei dat het op oudere leeftijd vaak een tumor in de hersenen kan zijn, of een bloedpropje, of te hoge bloeddruk waardoor hij slecht kan zien omdat het oogvlies los zou laten... Hoe dan ook, geen goeie prognose, en als het erger zou worden kon ik later op de avond terugbellen en evt. langskomen.
Het werd niet erger, maar het werd ook niet beter. Dan de nacht maar in op goed geluk.
Aangezien hij altijd op mijn bed ligt 's nachts en niet meer zelfstandig op het bed kon springen, heb ik hem zelf opgetild en op het bed gelegd. Nog een opstapje naast het bed gezet zodat, als hij eraf wilde, hij niet zo'n grote sprong hoefde te maken.
Ik heb 'm continue geaaid, het licht aan gelaten, en half zittend heb ik om 03.00 de klok nog gezien.
Ben zo ongeveer om de 2 uur wakker geweest en ergens tussendoor wilde hij van het bed af. Ik zat helemaal strak en op scherp om te kijken hoe dat ging. Nou niet echt soepel, van het opstapje viel hij nog af.
Maar hij liep gelijk door naar de woonkamer en ging daar zitten. OK. Ogen weer dicht.
Zo zijn we de nacht door gekomen, en rond 10, 11 uur begon hij weer zoals gewoonlijk elke ochtend luid te mauwen, want dan moest ik het bed uit om voor het voer te zorgen natuurlijk.
Ik dacht nog, nou, dat is alvast een goed teken, dat hij dat nog doet. Maar hij liep nog net zo slecht als gisteravond, en reageerde niet op mijn stem of welk geluid dan ook.
Het tikken van de vork in zijn etensbakje bijv. als ik er blikvoer in doe, of het openen van de koelkast... hij reageerde niet. Maar wist wel dat hij eten zou gaan krijgen, want hij bleef zenuwachtig rondjes draaien in de keuken. Echt, ik zette zijn bakje voer neer, en hij bleef dom rondjes draaien. Ik moest hem vastpakken en met z'n bek naar het bakje sturen en toen wist hij: eten!
Hij eet ook goed verder, dat is het tweestrijdige, hij gaat ook netjes op de kattenbak. OK, er liggen dan wel een paar drolletjes naast, maar dat had hij al wel vaker. Het plasje ging in elk geval keurig in het grit.
Ik wist niet goed wat ik ervan denken moest en hield rekening met het ergste. Dit leek me toch geen leuk leven voor een kat op deze manier. Hij ging ook overal snuffelen, alsof hij het huis moest 'herontdekken', dan lag hij hier dan lag hij daar, maar meestal met z'n kop dus naar links.
Rond 12 uur vanmiddag (vrijdag) mijn eigen dierenarts gebeld, en dit verteld. Ik had de assistente aan de lijn en zij zei ook dat als je moest besluiten om te euthanaseren, je er de kat een groot plezier mee doet.
Zoiets dacht ik natuurlijk ook al. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt en om 5 uur kon ik terecht, en dan zouden we het er nog eens goed over hebben, dan zou de dierenarts ook met me meedenken, want ik vind dit heel moeilijk.
De hele middag heb ik hem geaaid, tegen hem gepraat, een soort van afscheid genomen...
Kwart voor vijf, de kattenmand gepakt en we zijn gegaan. In de auto was hij wel af en toe aan het mauwen, maar of dat op reactie van mijn stem was, weet ik niet. Denk het niet. Moet je je voorstellen hoe het is om niets te kunnen zien of horen en dan in een mand in de auto wordt gezet... God wat had ik medelijden met hem. De laatste rit ... zo was ik op voorbereid.
Bij de dierenarts aangekomen, heb ik de kat gelijk op de grond uit de mand gelaten zodat hij kon zien hoe hij liep. Dat was duidelijk rondjes draaien en zo af en toe tussendoor een klein stukje recht.
Op de behandeltafel testte hij het reactievermogen op diverse manieren maar 'hij kreeg niet veel meer mee' zo zei de dierenarts. Hard in z'n handen klappen ... reageerde hij ook niet op.
Toen stonden we nog te praten over hoe het is voor een kat om niet te kunnen zien of horen, en meer medische taal, het kan dit zijn, het kan dat zijn. Maar het lijkt het meest op een tia.
En daar gaan we weer, van een tia kunnen ze binnen 48 uur opknappen.
Ja, maar toch, de vorige keer zag ik al verbetering binnen zo'n zes uur. En nu was het inmiddels al 21 uur geleden, vandaar mijn twijfel en mijn zorg dat het deze keer niet goed zou komen.
Hij moest echt binnen die 48 uur opknappen, daarna kun je geen verbetering meer verwachten. Het belangrijkste was dat rondjes draaien, dat moet verbeteren.
OK. Stel, ik wacht dus tot zaterdagavond 20.00 uur... Dan kan dat rondjes draaien verbeterd zijn, maar dan heeft hij nog geen zicht en gehoor... Nee, maar daar kan een kat heel goed mee leven. Dat is anders dan bij mensen. Pfff, wat moet ik nou. Tja, het was mijn beslissing, zo zei hij. Als u hem nu niet mee naar huis wilt nemen, is ook prima hoor, ik sta wel achter uw besluit als u die nu zou nemen. Maar toen had ik inmiddels al besloten dat hij die kans van een dag extra natuurlijk wel kreeg. Ik bedoel, wie ben IK dan om te besluiten dat een kat maar dood moet?
Als u er klaar voor bent, dan... Ja, ik ben er wel klaar voor, hallo zeg, hier leef je naartoe omdat het beestje al 16 en een half is, dus je weet dat dat einde een keer komt, maar het gaat niet om mij, het gaat om de kat.
Maar de kat lijdt niet, zei de dierenarts. Dat kan ik zo zeggen, hij lijdt geen pijn of zo.
Pffffff. Moeilijk.
Als ik bereid ben een gehandicapte kat in huis te houden, dan kan de kat daar goed mee leven.
Ja met alle liefde, ik bedoel, als ik de kat daar blij mee maak... Maar ik betwijfel dan heel sterk of de kat nog een leuk 'kwalitatief' leven heeft. Daar moet ik ergens een grens trekken, en is aan mij om te bepalen.
Nou ja, voor nu krijgt ie dus eerst nog een kans. De kans is klein, maar hij is er.
Heb nog wel gevraagd wie of er dit weekend, of in elk geval zaterdagavond dienst had, en dat bleek gelukkig zijn collega in de praktijk, dus ik zou geen 15km hoeven rijden, maar maar 5 minuutjes in de auto.
Die collega is de fijnste arts in mijn beleving, dus daar was ik wel blij mee. Ik heb afgesproken dat ik hem zaterdagavond rond 20.00 uur bel om e.e.a. af te spreken. Ik laat sowieso iets horen.
Dat was prima, en mocht het zo zijn dat u niet belt, dan bel ik u maandag. Top. Afgesproken.
Maar goed, nog altijd een dilemma... wát doe ik als de kat hetzelfde blijft als ie nu is. Dan weet ik het nóg niet. Het punt is dat hij goed eet en op de bak gaat, en dat is dan weer het positieve van het verhaal.
Dat maakt het zo moeilijk. Ik denk dat ik heel goed moet bedenken wat de kwaliteit van leven dan nog is voor zo'n beestje. En de gedachte: wat komt hierna? Hoe tref ik hem misschien wel geheel verlamd aan als ik 's morgens wakker wordt omdat hij weer een tia heeft gehad? Hoe beroerd moet het worden? Tot hoever moet je dit laten komen? Dit kan misschien nog een half jaar of een jaar goed gaan, maar dat weet je niet. Dit soort dingen ga ik morgenavond dus met mijn favoriete dierenarts bespreken.
Afscheid doet zeer, hoe dan ook, maar dit -een beslissing nemen- vind ik geloof ik nog erger dan afscheid.
Hij liep een stukje en hij leek zo dronken als wat. Zijn achterkant wilde niet mee en hij viel steeds.
Direct dierenarts gebeld, kon diezelfde middag meteen terecht.
Zijn reflexen waren goed. Conclusie: waarschijnlijk een tia en bij de meeste katten zagen ze binnen 48 uur verbetering. Dus het beestje de tijd gegeven en hij knapte zienderogen diezelfde avond al weer op. Hij liep rechter, viel niet meer zo vaak om en de volgende dag sprong hij alweer op de bank.
Pfjieeeeuw. Dat hadden we maar gehad. Hij was toen ruim 16 jaar.
In de regel zou dit volgens de dierenarts bij katten vaak maar 1x voorkomen.
Gisteren, donderdagavond, rond 20.00 uur, kwam hij luidkeels mauwend vanuit de slaapkamer (hij ligt vaak op mijn bed) de woonkamer in, en hij bleef zitten en bleef achterom kijken, richting slaapkamer.
Ik dacht wa's dat dan? Het bleek dat hij helemaal nergens naar keek, maar z'n kop wilde maar linksom gedraaid blijven. Want toen hij ging lopen zag ik hoe laat het was. Hij liep weer zo dronken en bleef rondjes linksom lopen. Toen een klein stukje rechtdoor, om vervolgens overal zo'n beetje tegenaan te lopen.
Hij wist niet waar hij heen moest.
Ik riep hem en ging naar hem toe om te aaien, maar hij reageerde in eerste instantie niet. Pas toen ik 'm kon aaien en vasthouden had ik enig idee van herkenning.
Heb hem goed in de gaten gehouden en hij bleek ook niks te kunnen zien. Met mijn handen voor zijn ogen langs, daar reageerde hij niet op. Als ik floot, wat ik vroeger altijd deed als ik ze binnen wilde fluiten voor het eten, reageerde hij ook niet. Oeps. Dit is ernstig. Hij hoort niks, hij ziet niks...
Het spoednummer van de dierenartsen maar gebeld om te vragen hoe of wat.
Natuurlijk was het weer een dierenarts 15km verderop die dienst had, maar goed.
Ik kreeg een dame aan de lijn, vertelde wat er was, en ze zei dat het op oudere leeftijd vaak een tumor in de hersenen kan zijn, of een bloedpropje, of te hoge bloeddruk waardoor hij slecht kan zien omdat het oogvlies los zou laten... Hoe dan ook, geen goeie prognose, en als het erger zou worden kon ik later op de avond terugbellen en evt. langskomen.
Het werd niet erger, maar het werd ook niet beter. Dan de nacht maar in op goed geluk.
Aangezien hij altijd op mijn bed ligt 's nachts en niet meer zelfstandig op het bed kon springen, heb ik hem zelf opgetild en op het bed gelegd. Nog een opstapje naast het bed gezet zodat, als hij eraf wilde, hij niet zo'n grote sprong hoefde te maken.
Ik heb 'm continue geaaid, het licht aan gelaten, en half zittend heb ik om 03.00 de klok nog gezien.
Ben zo ongeveer om de 2 uur wakker geweest en ergens tussendoor wilde hij van het bed af. Ik zat helemaal strak en op scherp om te kijken hoe dat ging. Nou niet echt soepel, van het opstapje viel hij nog af.
Maar hij liep gelijk door naar de woonkamer en ging daar zitten. OK. Ogen weer dicht.
Zo zijn we de nacht door gekomen, en rond 10, 11 uur begon hij weer zoals gewoonlijk elke ochtend luid te mauwen, want dan moest ik het bed uit om voor het voer te zorgen natuurlijk.
Ik dacht nog, nou, dat is alvast een goed teken, dat hij dat nog doet. Maar hij liep nog net zo slecht als gisteravond, en reageerde niet op mijn stem of welk geluid dan ook.
Het tikken van de vork in zijn etensbakje bijv. als ik er blikvoer in doe, of het openen van de koelkast... hij reageerde niet. Maar wist wel dat hij eten zou gaan krijgen, want hij bleef zenuwachtig rondjes draaien in de keuken. Echt, ik zette zijn bakje voer neer, en hij bleef dom rondjes draaien. Ik moest hem vastpakken en met z'n bek naar het bakje sturen en toen wist hij: eten!
Hij eet ook goed verder, dat is het tweestrijdige, hij gaat ook netjes op de kattenbak. OK, er liggen dan wel een paar drolletjes naast, maar dat had hij al wel vaker. Het plasje ging in elk geval keurig in het grit.
Ik wist niet goed wat ik ervan denken moest en hield rekening met het ergste. Dit leek me toch geen leuk leven voor een kat op deze manier. Hij ging ook overal snuffelen, alsof hij het huis moest 'herontdekken', dan lag hij hier dan lag hij daar, maar meestal met z'n kop dus naar links.
Rond 12 uur vanmiddag (vrijdag) mijn eigen dierenarts gebeld, en dit verteld. Ik had de assistente aan de lijn en zij zei ook dat als je moest besluiten om te euthanaseren, je er de kat een groot plezier mee doet.
Zoiets dacht ik natuurlijk ook al. Ik heb gelijk een afspraak gemaakt en om 5 uur kon ik terecht, en dan zouden we het er nog eens goed over hebben, dan zou de dierenarts ook met me meedenken, want ik vind dit heel moeilijk.
De hele middag heb ik hem geaaid, tegen hem gepraat, een soort van afscheid genomen...
Kwart voor vijf, de kattenmand gepakt en we zijn gegaan. In de auto was hij wel af en toe aan het mauwen, maar of dat op reactie van mijn stem was, weet ik niet. Denk het niet. Moet je je voorstellen hoe het is om niets te kunnen zien of horen en dan in een mand in de auto wordt gezet... God wat had ik medelijden met hem. De laatste rit ... zo was ik op voorbereid.
Bij de dierenarts aangekomen, heb ik de kat gelijk op de grond uit de mand gelaten zodat hij kon zien hoe hij liep. Dat was duidelijk rondjes draaien en zo af en toe tussendoor een klein stukje recht.
Op de behandeltafel testte hij het reactievermogen op diverse manieren maar 'hij kreeg niet veel meer mee' zo zei de dierenarts. Hard in z'n handen klappen ... reageerde hij ook niet op.
Toen stonden we nog te praten over hoe het is voor een kat om niet te kunnen zien of horen, en meer medische taal, het kan dit zijn, het kan dat zijn. Maar het lijkt het meest op een tia.
En daar gaan we weer, van een tia kunnen ze binnen 48 uur opknappen.
Ja, maar toch, de vorige keer zag ik al verbetering binnen zo'n zes uur. En nu was het inmiddels al 21 uur geleden, vandaar mijn twijfel en mijn zorg dat het deze keer niet goed zou komen.
Hij moest echt binnen die 48 uur opknappen, daarna kun je geen verbetering meer verwachten. Het belangrijkste was dat rondjes draaien, dat moet verbeteren.
OK. Stel, ik wacht dus tot zaterdagavond 20.00 uur... Dan kan dat rondjes draaien verbeterd zijn, maar dan heeft hij nog geen zicht en gehoor... Nee, maar daar kan een kat heel goed mee leven. Dat is anders dan bij mensen. Pfff, wat moet ik nou. Tja, het was mijn beslissing, zo zei hij. Als u hem nu niet mee naar huis wilt nemen, is ook prima hoor, ik sta wel achter uw besluit als u die nu zou nemen. Maar toen had ik inmiddels al besloten dat hij die kans van een dag extra natuurlijk wel kreeg. Ik bedoel, wie ben IK dan om te besluiten dat een kat maar dood moet?
Als u er klaar voor bent, dan... Ja, ik ben er wel klaar voor, hallo zeg, hier leef je naartoe omdat het beestje al 16 en een half is, dus je weet dat dat einde een keer komt, maar het gaat niet om mij, het gaat om de kat.
Maar de kat lijdt niet, zei de dierenarts. Dat kan ik zo zeggen, hij lijdt geen pijn of zo.
Pffffff. Moeilijk.
Als ik bereid ben een gehandicapte kat in huis te houden, dan kan de kat daar goed mee leven.
Ja met alle liefde, ik bedoel, als ik de kat daar blij mee maak... Maar ik betwijfel dan heel sterk of de kat nog een leuk 'kwalitatief' leven heeft. Daar moet ik ergens een grens trekken, en is aan mij om te bepalen.
Nou ja, voor nu krijgt ie dus eerst nog een kans. De kans is klein, maar hij is er.
Heb nog wel gevraagd wie of er dit weekend, of in elk geval zaterdagavond dienst had, en dat bleek gelukkig zijn collega in de praktijk, dus ik zou geen 15km hoeven rijden, maar maar 5 minuutjes in de auto.
Die collega is de fijnste arts in mijn beleving, dus daar was ik wel blij mee. Ik heb afgesproken dat ik hem zaterdagavond rond 20.00 uur bel om e.e.a. af te spreken. Ik laat sowieso iets horen.
Dat was prima, en mocht het zo zijn dat u niet belt, dan bel ik u maandag. Top. Afgesproken.
Maar goed, nog altijd een dilemma... wát doe ik als de kat hetzelfde blijft als ie nu is. Dan weet ik het nóg niet. Het punt is dat hij goed eet en op de bak gaat, en dat is dan weer het positieve van het verhaal.
Dat maakt het zo moeilijk. Ik denk dat ik heel goed moet bedenken wat de kwaliteit van leven dan nog is voor zo'n beestje. En de gedachte: wat komt hierna? Hoe tref ik hem misschien wel geheel verlamd aan als ik 's morgens wakker wordt omdat hij weer een tia heeft gehad? Hoe beroerd moet het worden? Tot hoever moet je dit laten komen? Dit kan misschien nog een half jaar of een jaar goed gaan, maar dat weet je niet. Dit soort dingen ga ik morgenavond dus met mijn favoriete dierenarts bespreken.
Afscheid doet zeer, hoe dan ook, maar dit -een beslissing nemen- vind ik geloof ik nog erger dan afscheid.
Abonneren op:
Posts (Atom)