Na 3 dagen nierspoeling kon ik de kat Billy om 18.00 uur weer ophalen. De nodige medicijnen en voer meegekregen en nu moet hij het zelf 'doen'. De spoeling heeft veel afvalstoffen weggehaald. Dat was eenmalig nodig om hem een zo groot mogelijke kans te geven. Alleen met juiste voeding en medicatie was het nog maar de vraag of hetzelfde niveau bereikt kon worden.
Het is niet zo dat dat telkens weer herhaald moet worden, zoals bij mensen. Dat had ik me al voorgenomen ook, want het is voor zo'n beestje een verschrikking en voor de portemonnee ook.
Nee, in feite rek je een leven. En eigenlijk ben ik niet zo van die praktijken, liever wat natuurlijker, op is op, maar ik wilde hem die kans toch geven. Als het de eerstvolgende keer weer minder gaat is het gewoon klaar. Einde oefening. Genoeg gedokterd. Dat zei de d.a. min of meer ook.
Ik was er al op voorbereid dat de kat boos zou zijn en direct onder het bed zou verdwijnen. Maar het tegendeel gebeurde. Hij liep zijn mandje uit, wel wat wankel, ging in de kamer op de grond liggen en hij liet zich maar wat graag knuffelen. Ik probeerde natuurlijk direct of hij wilde eten, want bij de d.a. blijkt hij alleen 's nachts te hebben gegeten, en zowaar, hij at wat. Weer in de kamer heb ik 'm een uur lang geknuffeld. Hij gaf een paar koppies, en was naar mijn idee gewoon dankbaar. Ach, die lieverd.
Hij bleef nog een poosje in de kamer liggen, maar vertrok uiteindelijk toch maar weer naar z'n plekkie onder het bed.
Meteen schiet er dan door me heen 'o jee, het zal toch wel goed zijn hè'. Maar ja, ik moet hem ook even de tijd geven om een beetje in het ritme te komen. Dus maak me nog niet zo druk.
Daarstraks om kwart voor tien kwam hij naar me toe lopen.
Ik zat net achter m'n pc. Mauw mauw. Hij wilde eten.
Jippie! Hij ging zelfs op z'n achterpoten staan en krabbelde ongeduldig met z'n voorpoten tegen de aanrechtkastjes.
Zo zo, die heeft honger!
En hij at goed.
Maar... toch weer onder het bed. Ik vermoed dat het momenteel even zijn 'bijkomplekje' is, daar houd ik het maar op.
't Is nu gewoon afwachten wat er de komende tijd zal gebeuren.
Over 2 tot 4 weken, gaan we weer bloed prikken en dan weten we meer over de waarden en hoe hij het 'doet'.
Voorlopig zijn we blij dat hij weer thuis is, zowel de kat als ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten