Zijn taak zit er op

Vandaag had mijn kat Timo een kans om verder te herstellen van z'n tia, maar het werd er niet beter op.
Hij liep wel vaker wat rechter, maar telkens als hij van het punt waar hij was weer verder wilde, ging hij weer linksom rondjes draaien. Zag nog steeds niks, hoorde nog steeds niks...
Ging vaak onder het bed liggen, waar hij nooit lag. Spinde haast niet meer als ik 'm aaide. Het leek ook net alsof hij niet zo warm meer aanvoelde, of ik moet het me verbeelden, maar ik zag als het ware het leven uit hem wegtrekken. Nee, dit was geen leven voor hem.

Als ik goed naar de kat en z'n karakter kijk, was hij altijd een gezelschapsdier. Hij kon slecht alleen zijn. Was een allemansvriendje en begaf zich zelfs tussen de 20 zwerfkatten die achter mijn vorige flat liepen. Iemand gaf ze altijd eten en dat vond meneer ook wel wat, kipfilet. Hij ging er gewoon tussen lopen alsof hij zelf een zwerfkat was. Eten was dan ook z'n grootste hobby.
Als er hier mensen over de vloer waren, was hij er altijd bij. Helemaal leuk! Als er een monteur in huis was, moest ik m'n kat altijd daarbij weghalen, want dan liep hij in de weg. Reuze interessant vond ie het allemaal.

En nu... nu was hij alleen... hoorde ons niet meer, andere poes en mij, kon niet meer naar buiten kijken naar alles wat bewoog. Wat moet dat een eenzame ellende zijn voor een kat die altijd van contact genoot.
Nee, dit wilde hij duidelijk niet. En dat werd me vandaag meer en meer duidelijk. Ik heb goed naar hem gekeken, uiteraard vaak geaaid en geknuffeld, en telkens als ik dan weer bij hem wegliep om iets anders te gaan doen, had ik steeds het gevoel dat ik hem in de steek liet. Dat ik hem daar maar liet liggen.
Nee, dit kon echt niet langer.
Vanavond rond half 8 heb ik 'm in laten slapen.
Hij was ook zo weg, alsof het 'goed' was. Hij was compleet op.
Zijn taak zit er op.
Hij was de kat met gevoelige luchtwegen waardoor ik het roken in huis liet. Ik ben elektronisch gaan roken in huis, omdat ik hoopte dat dat zou helpen. Hij hoestte gewoon door, dus had iets van bronchitis of astma van zichzelf. De laatste paar jaar kreeg hij ook een pufje.
Door het 'dampen' of elektronisch roken, ben ik sinds 4 maanden van de sigaretten af.
Dat is onmiskenbaar zijn taak geweest in mijn leven. Mij van het roken af helpen.
Het is 'm gelukt! En nu mag hij rusten.

Ik ben dankbaar dat ik 16 en een half jaar met hem heb mogen doorbrengen.
Rust zacht lieverd. Ik zal je nooit vergeten.