Violen

Twee weken geleden nam ik mijn rieten mand met hengsel mee naar mijn moeder, zij had violen gekocht en mijn mandje daar ook mee gevuld. Die mand staat altijd buiten op een tafeltje, voor mijn kamerraam zodat ik er van binnenuit ook plezier van heb. Er staat meestal iets bloeiends in of een mooi heidestruikje.

Echter, gezien het kloteweer fraaie lenteweer van afgelopen weken, staat de mand met violen nog altijd binnen. In de keuken, het koudste plekje in huis. Daar vlakbij zit nl. een kattenluikje, dus frisse hoek. Een sta-in-de-weg, want telkens stoot ik er met mijn voet tegenaan. Maar ja, je moet wat. Je zou zeggen dat je na een week zo ongeveer wel weet dat je daar je kont wat krapper moet keren, maar niets is minder waar.
Ik wil gewoon dat ding daar weg hebben. Ik wil gewoon dat die mand naar buiten kan.

Zo lang er vorst is, kun je ze maar beter nog even binnen laten, zeggen ze...
Nu zal 1 of 2 graadjes vorst niet meer zoveel uitmaken, denk ik, maar je zal het net zien... Dan gaan ze bij mij naar de knoppen. Nee, ik wacht die paar dagen ook nog wel even.
Dinsdag mogen ze -eindelijk- naar buiten. Dan wordt er geen nachtvorst meer voorspeld. En als het dan toch weer gaat vriezen... jammer dan. Dat zie ik dan wel weer.

Och, en de volgers-gadget wil maar niet goed lukken. Op een of andere manier werkt dat niet.
En mijn achtergrond staat voor de kijkers niet meer in het midden, maar dwars door het blog heen.
Ik zie het wel netjes in het midden, en volgens de achtergrondindeling staat de uitlijning ook gewoon in het midden... *zucht* Ach... ooit...

In elk geval een prettig weekend!